de menselijke zwakte

Wanneer men eerst tot een kot in de nacht gaat feesten en dan na een veel te korte nacht dertien uur lang met rijsttafels moet gaan tsjolen, tja dan kan er al eens iets ploffen. Zoals de fles champagne die onverwacht vroeg en redelijk brutaal zijn inhoud over de klanten op tafel 23 en weide omtrek verspreidde. De geest uit de fles en hop, voor men het goed en wel beseft vallen de muurtjes van zelfvertrouwen en sterkte uit elkaar. Zolang men bezig blijft is men zich echter van geen kwaad bewust maar eenmaal een zeker punt van vermoeidheid bereikt is en er plots een windstilte in activiteiten valt kan een mens al eens zijn zwakkere kanten tonen. Zoals nu dus. Een plotse opstoot van een zekere nood aan affectie gepaard gaande met het te lang bovenhalen van herinneringen waarvan men weet dat ze op dit moment niet voor soelaas zorgen, bijvoorbeeld. Nog gezwegen over het nut van het neerschrijven van zulke onbenullige en zwakke gevoelens aan een forum waar men nog niets van weet wat de bestaansreden ervan ook alweer was. Enfin, dit gezegd zijnde wordt het dringend tijd de nodige slaapachterstand in te halen.