serving people

If you can, serve other people. If not, at least refrain from harming them. - His holiness the Dalai Lama.

Vandaag mn eerste les in cursus tot "helper" gekregen. Vreemde naam voor een vreemde cursus. Immers, is het niet ieders plicht iemand te helpen als die in nood is en daar om verzoekt? Volgens ons wetboek alvast wel. Dit terwijl de vluchtmisdrijven trend stevige concurentie krijgt van het ramptoerisme en de schildpadgeneratie ernstig uitbreiding neemt. Met een stoer pantser maar hun kop intrekkende bij het minste gevaar of probleem, vooral als het dat van een ander is. Gevaar lijkt trouwens weer IN te zijn, iets dat via de mediahypes, populistische praatjes en een bewuste politiek steeds dichter bij ons 'lijkt' te komen. Sommigen lijken wel voor alles schrik te hebben, schrik voor wat ze te verliezen hebben en schrik voor wat gaat komen. Schrik om open en eerlijk te zijn of te doen wat ze echt willen doen, the truly desired goal. Schrik om gevoelens te uiten, taboes te doorbreken of voor alles wat men niet onder de eigen kerktoren terug kan vinden. Vandaag in de standaard: "De aanslagen hebben wel invloed op ons gevoel. Drie Vlamingen op de tien beweren dat ze wantrouwiger zijn geworden tegenover moslims. Opmerkelijk is dat het vooral mensen zijn die nauwelijks moslims in hun omgeving hebben wonen. West-Vlaanderen scoort immers met 40 procent het hoogst. De houding van mensen tegenover moslims heeft dus weinig te maken met de aanwezigheid ervan in hun buurt, eerder omgekeerd." Onbekend is onbemind, of is er toch iets meer aan de hand?

Fuck taboes , heilige huisjes en heilige boeken. Fuck de schrik voor het pensioen dat er niet meer gaat zijn en de moslims die je niet kent. Mn rug op met de red alerts en clear and present dangers van George B. Serving other people, dat is wat den dezen in gedachten had, "gevaarlijk" of niet en liefst daar waar het erg welkom is. Een dorpje in India, bijvoorbeeld.