Als een eekhoorn die zijweggetjes inslaat...

Als een eekhoorn die zijweggetjes inslaat...als een herdersjongen die zijn sterren volgt...als 2 visjes in hun lievelingswater..door een dalletje naar een hoogtepunt en enorm genietende van de weg erheen. Het zoeken en het vinden van de juiste weg vóór ons en voor óns.

Enkele koestermomentjes van onze twaalfdaagse in het Everestgebied;
*Op een lokaal bergpadje dat tegen de rotswand geplakt ligt tot vlak onder een adelaarsnest stappen en daar iemand geweldig beet nemen ;-) als variatie op het thema ;-(
* Een witte zijvallei inwandelen en wanneer het wolkengordijn zich even opent een glinsterende ijswand tevoorschijn zien komen
*Phortse, Chukkung en Dzongla: de hoogtepunten lagen vooral niet op het hoofdpad en het voelde telkens goed om een zijweggetje te nemen
*de kers; bij de 1e zonnestralen op handen en voeten de laatste meters van een `berg(je)` in de Himalaya beklimmen (5550m). Het zicht, het licht, het samen zijn...

Dat onze tocht ook zonder het bereiken van deze top een geweldige ervaring was zegt meer over de tocht dan over de top...

Aan iedereen die ik nog niet heb kunnen emailen: jullie zijn in mijn gedachten. Over twee weken ben ik weer terug uit de bergen en ga ik nog eens aan het beantwoorden van emailtjes kunnen beginnen...