Een revolutietje meer of minder...

Het is altijd iets als ik in Nepal ben. Zijn het niet de onverwacht hoopgevende vredesgesprekken in maart 2003, of de onverwacht felle koningscoup in februari 2005, dan zijn er nog de politieke partijen en vooral de mensen in de straat die nu stevig van zich laten horen. Al 14 dagen is er een bandha die maakt dat er in kathmandu amper nog gas is om te koken (zelfs het eten om te koken wordt schaars) en sinds vandaag terug een volledig straatverbod, zoals reeds 4 dagen het geval was toen ik nog ver weg in de bergen zat. Dat wil zeggen tussen 2AM en 8PM verboden buiten te komen, met een leger dat het recht heeft om te schieten. Dat 150 000 betogers zich daar niets van aantrokken en er nu ook in Kathmandu doden vallen door toedoen van de politie is een teken dat het wel eens de laatste dagen van een revolutie zouden kunnen zijn. Elke dag wordt het een beetje erger, maar eigenlijk wou ik met dit berichtje iedereen ook een beetje gerust stellen (al klinkt dat tot nu toe niet zo). In de tuin van de lodge is het nog steeds heerlijk vertoeven, ook sandwiches, muesli en koude cous cous smaken lekker en ondanks een grote sympathie voor de hele beweging om de koning er uit te bonjouren zul je ons nog niet rap zien meebetogen als je het avondjournaal opzet. In Thamel blijven er toeristen over straat lopen en blijven er hier en daar achterpoortjes open om te gaan eten of internetten, zoals nu. Jullie bellen of emailen kan moeilijk worden, maar mocht je toch erg ongerust zijn; 00977-1-4381026