aardbeving in Kathmandu

Computers durven in de fragiele huizen van Kathmandu bij de passage van een vrachtwagen al wel eens te trillen, maar toen ze dit gisteren in het cybercafé allemaal tegelijk deden en ook de stoelen in de dans meededen keek ik eens rond of ik de enige was die het gevoel had dat er iets niet klopte. Na een paar seconden kwam het besef dat een aardbeving gaande was, maar tegen die tijd werd alles al weer normaal. Terwijl iedereen terug rustig verder op de keyboards begon te tokkelen kwam het oude verhaal over 'de grote aardbeving die nog moet komen' me weer helemaal voor de geest. Volgens geologen treft een grote aardbeving met een historische regelmaat van om en bij de 65jaar Nepal. De laatste vond eind jaren dertig van de vorige eeuw plaats, waarbij toen tienduizenden mensen stierven. De overheid is in sommige wijken van Kathmandu al bezig om de mensen in te lichten en tegenwoordig leren ook kinderen op school wat ze moeten doen. Volgens schattingen zijn er zo veel slecht gebouwde huizen dat een aardbeving van die schaal nu in Kathmandu alleen om en bij de 200 000 doden zou maken. Bijna 10% van alle inwoners dus. Als de grote aardbeving hoger in de bergen zou toeslaan is er veel kans dat zeker één van de meer dan 20 gletsjermeren die nu al op barsten staan een vloedgolf zal veroorzaken die dorpen, velden en bruggen zal meesleuren. Niet iets waar je elke dag aan denkt, maar na de aardbeving van gisteren was er volgens de lokale media toch hier en daar wat paniek. Het nieuws over het inferno na de verschrikkelijke aardbeving in Pakistan is ook tot hier doorgedrongen en de prognoses die ik hiervoor vermeld hebben al meermaals in de lokale kranten gestaan. Over het algemeen zijn er voor de gewone Nepalees echter heel wat urgentere zorgen. Wakker zal men er hier niet meer van liggen, tot het zover is.