cocoon Kinshasa

Cocoon Kinshasa

Jempy choco, zakdoeken uit den aldi, een GB ... echt zó exotisch lijkt Kinshasa nu ook weer niet. Toch zijn dit slechts een paar herkenbare kruiden in een soep die anders geurt en (na)smaakt. De supermarktsecurity die met behulp van kalashnikofs parkeerplaatsen van jeeps en mercedessen bewaakt is tekenend voor de bijna onwezenlijke kloof tussen de have's en have not's. Bemande tanks bewaken het hoofdkantoor van de MONUC, met bijna 20 000 manschappen de grootste VN missie ter wereld. Een vlotte Hollandse vormt onze toegangspoort naar mannen hoger op de ladder en een paar uur later krijgen we met onze kaart op de bureau van een of andere chef een erg gedetailleerde uiteenzetting over de strijdende partijen in Katanga, de reden voor ons bezoek in Congo. Onze connectie belooft om ons een pak militaire info van de MONUC door te sturen. Goed begonnen is half gewonnen...

Ook op de ambassade blijkt een korte afspraak met een vrouw toegang te geven tot hogere (en interessantere) kringen, tot de plaatsvervangende ambassadeur toe. Er blijkt toch wel wat interesse in ons project te zijn en we kunnen op onze debriefing heel wat volk verwachten. Leuk. Als we de mensen van de MONUC mogen geloven is België zeker sinds de verkiezingen (terug) de invloedrijkste buitenlandse macht in Congo geworden. Aangezien hun interesse nog altijd voornamelijk naar de rijke provincie Katanga gaat komt ons project hen heel goed uit. Nu een groot aantal strijdende partijen de wapens heeft neergelegd is het voor hen interessant om te weten wat de anderen motiveert om dat voorlopig nog niet te doen. De situatie is zeer complex en verschilt niet alleen per provincie maar zelfs per regio en per gewapende groep. Er is duidelijk een nood aan wat duidelijkheid over wie nu juist waar zit, wat doet en vooral, wat wil. Als onze methode slaagt is dat exact waar wat we met behulp van een paar overzichtelijke kaarten toe willen komen.

Dat het laatste rapport waar IPIS aan meewerkte voldoende duidelijkheid bracht blijkt uit de reacties van een aantal mensenrechtenactivisten. De titel 'the state versus the people' werd op een persconferentie zo duidelijk uit de doeken gedaan dat men hier met veel plezier vertelt hoe sommige betrokkenen die er net iets te diep in zaten meteen na de bekendmaking hun koffers moesten pakken. Probleem is wel dat de hoofdactoren nog steeds dezelfde zijn. Het feit dat het politieke luik van deze maffiabende nu ook verkozen is maakt het wel erg moeilijk om er nog enige invloed op uit te oefenen. Afwachten dus of die rijkdommen ooit verder zullen geraken dan bij een select kringetje.