Kathmandu-Delhi-Amritsar-Lahore-Islamabad

On the road again. Na een emotioneel vertrek uit onze thuisbasis in de red panda guest house in Nepal begint het per bus en trein overland reizen naar België. Vanaf Delhi doorheen voor ons nieuwe gebieden, zoals Amritsar, thuisbasis van de Sikhs. Noem een kleur en er is zeker één vrouw die er een sari van heeft. Ook mooi meegenomen: Sikkhs zijn eerlijke onderhandelaars. De gouden tempel is niet te beschrijven en zelfs de foto’s doen oneer aan deze pracht. Live tabla muziek, de geur van nectar en de warme gloed die van al dat goud afschijnt...

We passeren grenzen die nog niet meteen van het Shengen principe gehoord hebben. Bij die van India-Pakistan hoort zelfs een georchestreerde confrontatie van grenswachters waarbij luidsprekers de massa toeschouwers opjutten met nationalistische liederen. Eerste indruk van Pakistan: modern, ruw landschap en ongelooflijk gastvrij. Op letterlijk 20m van de grens leert Fany een paar vrouwen kennen, meisjes die het erg leuk vonden dat ze Pakistaans gekleed ging. Een paar uur later zijn we ten huize Bajaj, waar de hele familie ons trakteert op een bbq Pakistani style. In Lahore leeft men vanwege de hitte ’s nachts en dus is het voor hen heel normaal om na de bbq om 1u een familiebezoekje te brengen een paar straten verder. Fany heeft traantjes bij het afscheid de volgende dag, wat een ontvangst!

Een super-de-luxe AC en video bus brengt ons over hypermoderne snelwegen naar Islamabad, de volledig kunstmatige hoofdstad. We logeren in sector G9, er is geen enkele bocht te bekennen en geen gebouw dat ouder is dan 35 jaar. We zoeken wat lokale kleren, beginnen aan het visumgedoe voor China en nemen noodgedwongen het nachtritme van de Pakistanen over. Zolang de waaier werkt is 40 graden nog te doen, maar de 6 uur stroomonderbrekingen zijn lastige zweetperiodes.

Vrouwen moeten zich sluieren en apart zitten in de bus, maar het idee dat Pakistan een land is met mannen en boerkas klopt dus niet. De afkeer ten opzichte van India gaat samen met een verafgoding van Indische muziek en films. Er staat wel “Down with the US” op de muur, maar aan diens ambassade staan lange rijen Pakistanen. Van de vermeende onrust is voorlopig niets te merken. Wordt vervolgd...